Sunday, March 25, 2012



ဆယ္ပါးသီလေတာင္းခံေဆာက္တည္ပံုႏွင့္ ဆယ္ပါးသီလအနက္

သီလယူေတာင္းပံု
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ ဒသ ဂဟ႒သီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

ဒုတိယမၸိ -
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ ဒသ ဂဟ႒သီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

တတိယမၸိ -
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ ဒသ ဂဟ႒သီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

သံဃာ - ယ’မဟံ ၀ဒါမိ၊ တံ ၀ေဒထ။
လူ - အာမ ဘေႏၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ(သံုးၾကိမ္္)။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

ဒုတိယမၸိ - ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။
ဒုတိယမၸိ - ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
ဒုတိယမၸိ - သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

တတိယမၸိ - ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။
တတိယမၸိ - ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
တတိယမၸိ - သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

သံဃာ - တိသရဏဂမနံ ပရိပုဏၰံ။
လူ - အာမ ဘေႏ ၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

(၁) ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၂) အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၃) အျဗဟၼစရိယာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၄) မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၅) သုရာေမရယ မဇၨပၸမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၆) ၀ိကာလေဘာဇနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၇) နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူက ဒႆန မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိဘူသန႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၈) မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိဘူသန႒ာန ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၉) ဥစၥာသယန မဟာသယန ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၁၀) ဇာတရူပ ရဇတပဋိဂၢဟဏာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

သံဃာ - တိသရေဏနသဟ ဒသ ဂဟ႒သီလံ သာဓုကံ ကတြာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
လူ - အာမ ဘေႏ ၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

၉။ ဥစၥာသယန မဟာသယန သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ျမင့္ေသာေနရာ ျမတ္ေသာေနရာ၌ အိပ္ျခင္း ေနထုိင္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊

ဥစၥာသယန = ျမင့္ေသာေနရာ၊
အေျခတစ္ေထာင့္ထြာထက္ ရွည္ေသာ အိပ္ရာ ခုတင္ ကုလားထုိင္ၾကီးမ်ား စသည္ကို “ဥစၥာသယန” ဟု ေခၚသည္။ မထုိင္ေကာင္း မအိပ္ေကာငး္။

မဟာသယန = ျမတ္ေသာေနရာ၊
စည္းစိမ္ခံစားေလ့ရွိေသာ လူခ်မ္းသာမ်ား၏ အိမ္၌ လက္ေလးသစ္မက အေမြးရွည္ေသာ ေကာေဇာသားေမြးအခင္း၊ ျခေသၤ့ သစ္ က်ားရုပ္မ်ားျဖင့္ ခမ္းနားဆန္းၾကယ္ေသာ သားေမြးအခင္း၊ ေရြျခည္ ေငြျခည္တုိ႔ျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္အပ္ေသာ ပိုးအခင္း လဲေမြ႕ရာ ဂြမ္းေမြ႕ရာမ်ားကို မသံုးေကာင္း၊ အသံုးျပဳလွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္သီလပ်က္သည္။ အုန္းခြံအဆာသြတ္ ေမြ႕ရာကိုမွ သံုးေကာင္းသည္။ သင္းျဖဴးေခ်ာ ေကာ္ေဇာအေမြးတုိ စသည္တို႔ကိုကား ဤသိကၡာပုဒ္အရ ျမတ္ေသာ ေနရာဟု မဆုိရေခ်။


၁၀။ ဇာတရူပ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
“ဇာတရူပ”အရ ေရႊတံုး ေရႊခဲ သာမက ေရႊျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ အ၀တ္တန္ဆာ အားလံုး အက်ံဳး၀င္သည္။
“ရဇတ” အရ ေဘာ္သာခြာေငြကိုသာမက ေရာင္း၀ယ္မူ သံုးစြဲရုိးျဖစ္ေသာ ေငြစကၠဴအားလံုး အက်ံဳး၀င္သည္။
“ပဋိဂၢဟဏ” အရ လက္ျဖင့္ ကိုင္ျခင္း ခံယူျခင္း၊ စီမံ သံုးစြဲျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။


ရွစ္ပါးသီလေတာင္းခံေဆာက္တည္ပံုႏွင့္ ရွစ္ပါးသီလအနက္ -

သီလယူေတာင္းပံု

အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အနုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

ဒုတိယမၸိ -
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အနုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

တတိယမၸိ -
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အနုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

သံဃာ - ယ’မဟံ ၀ဒါမိ၊ တံ ၀ေဒထ။
လူ - အာမ ဘေႏၱ ပါ အရွင္ဘုရား။


နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ(သံုးၾကိမ္္)။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

ဒုတိယမၸိ - ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။
ဒုတိယမၸိ - ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
ဒုတိယမၸိ - သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

တတိယမၸိ - ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။
တတိယမၸိ - ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
တတိယမၸိ - သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

သံဃာ - တိသရဏဂမနံ ပရိပုဏၰံ။
လူ - အာမ ဘေႏ ၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

(၁) ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၂) အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၃) အျဗဟၼစရိယာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၄) မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၅) သုရာေမရယ မဇၨပၸမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၆) ၀ိကာလေဘာဇနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၇) နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူက ဒႆန မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိဘူသန႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၈) မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိဘူသန႒ာန ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

သံဃာ - တိသရေဏနသဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ သာဓုကံ ကတြာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
လူ - အာမ ဘေႏ ၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

၃။ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္ဟူရာ၌ မိန္းမေယာက္်ားႏွစ္ဦးသားတုိ႔၏ အခ်င္းခ်င္း ေပ်ာ္ပါး ေပါင္းသင္းမူ ကိစၥကို ေမထုန္ဟု ဆုိသည္။

ကာေမသုမိစၦာစာရမွာ မိမိတုိ႔ ဇနီးခင္ပြန္းအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းခြင့္ရေသးသည္။ ဤ အျဗဟၼစရိယ ေဆာက္တည္သူတုိ႔မွာ ဇနီး ခင္ပြန္း အခ်င္းခ်င္းေသာ္မွ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခြင့္မရ။

အိမ္ေထာင္မရွိေသာ သူေတာ္စင္မ်ားသည္ ငါးပါးသီလတြင္ ကာေမသုမိစၦာစာရအစား ဤ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ကို ေဆာက္တည္ပါက သာ၍ အက်ိဳးၾကီးသည္။

၆။ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ေနလြဲ ညစာ စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း
“ေနလြဲအခါ အစာစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏” ဆုိရာ၌ ေန႕လည္ မြန္းတည့္(၁၂)နာရီ အခ်ိန္မွ ေနာက္ပိုင္းကို ေနလြဲ မြန္းလြဲဟု ေခၚ၏။

ထုိေနလြဲသည္မွစ၍ ေနာက္ေန႕ နံနက္အာရုဏ္တက္သည့္တုိင္ေအာင္ ထမင္း ဟင္းလ်ာ မုန္႕ ပဲ သေရစာ သစ္သီးစသည့္ စားေသာက္ဖြယ္ရာ ဟူသမွ်ကို မစားရ။ ယင္း အစားအစာမ်ားကို စားလွ်င္ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ပ်က္သည္။

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မူ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ေဖ်ာ္ရည္တစ္မ်ိဳးမ်ဳးကို ေသာက္ေကာင္း၏။ ထန္းလ်က္ကိုပင္ မစားရ၊ ေဖ်ာ္ရည္လုပ္၍ ေသာက္ရသည္။

ညစာ မစားျခင္းအက်ိဳး
ညစာ မစားဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဥပုသ္သီလတြင္ တစ္ပါးမွ်သာ ျဖစ္၏။ ညာစာ မစားမူတစ္ခုတည္းကို ဥပုသ္ေစာင့္သည္ဟု မဆုိႏုိင္။ ဤ သိကၡာပုဒ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ -

(၁) ကိစၥနည္း၍ တရားအာရုံျပဳႏုိင္ရန္ အခ်ိန္မ်ားစြာ ရေစျခင္း၊

(၂) ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္၌ စိတ္မ၀င္စားေအာင္ ေလာဘ ေဒါသမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ျဖစ္ေစျခင္းတုိ႔ ျဖစ္၏။

ညစာစားလွ်င္ ညစာစားဖို႔အတြက္ ခ်က္စရာျပဳတ္စရာ ရွာရ ေဖြရ ခ်က္ျပဳတ္ စီမံရသျဖင့္ အလြန္ကိစၥမ်ား၏။ ထုိအလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ေနရလွ်င္ ဘုရား တရားအာရုံျပဳရန္ အခ်ိန္နည္းသြားမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ညစာမစားျခင္းသည္ အလုပ္ကိစၥနည္း တရားအာရုံျပဳဖုိ႔ရန္ အခ်ိန္မ်ားစြာ ရေစျခင္း အက်ိဳးရွိသည္။

ညစာ စားျခင္းျဖင့္ အင္အားျပည့္ျဖိဳး၍ ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္ဘက္၌ စိတ္ညြတ္ေစသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမထုန္မူမွ ေရွာင္ၾကဥ္မူ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ကို ေစာင့္ထိန္းရာ၌ ေျခာက္ပါးသီလ ထိန္းသိမ္းေၾကာင္း ပဥၥဂၤုတၱရပါဠိေတာ္ ဂေ၀သီသုတ္၌ လားရွိသည္။

ဓမၼိကဥပါသကာ၊ နႏၵမာတာတုိ႔လည္း ျဗဟၼစရိယငါးပါးသီလ၌ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ ထည့္၍ ေျခာက္ပါးသီလကို အသက္ထက္ဆံုး က်င့္သံုးၾကေၾကာင္း လားရွိသည္။

ကာမရာဂ သံေယာဇဥ္ ကင္းျပတ္ျပီးေသာ ဆတၱပါဏိဥပါသကာ၊ ၀ိသာခသူေဌးစသူတုိ႔ကဲ့သို႔ လူ၀တ္ေၾကာင့္ အနာဂါမ္မ်ား ျဗဟၼစရိယသိကၡာပုဒ္ႏွင့္ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္မ်ား အလုိလုိ ေစာင့္စည္းျပီးျဖစ္ေၾကာင္း က်မး္ဂန္တုိ႔၌ ဆုိသည္။

၇။ နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
နစၥ = ကျခင္း
ကျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကိုယ္တုိင္ ကခုန္ျခင္း မျပဳရ။ သူတပါးအား အကခုိင္းျခင္းလည္း မျပဳရ၊ ေအာက္ထစ္ဆံုး တိရစၦာန္မ်ားကိုပင္ အက မခိုင္းရ။ ကပြဲမ်ားကို သြားေရာက္ၾကည့္ရူျခင္းလည္း မျပဳရ။ ခရီးသြာေနစဥ္ လမ္းခရီး၌ ကပြဲမ်ားႏွင့္ မေတာ္တဆ တုိက္ဆုိင္မိ၍ မၾကည့္ခ်င္ ျမင္လ်က္သား အျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ၾကံဳရ၍ ၾကည့္မိ ျမင္မိလွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္သီလ မပ်က္ေခ်။ သို႔ရာတြင္ ယင္းသို႔ ၾကံဳရသည္ကို တမင္တကာ အခြင့္အေရးယူျပီး ဆက္လက္ရပ္ၾကည့္ေနလွ်င္မူ သီလ ပ်က္ေတာ့သည္။

ဂီတ = သီဆုိျခင္း
ကိုယ္တုိင္သီဆုိျခင္း သူတပါးကို သီဆုိခုိင္းျခင္း မျပဳရ။ စညး္လုိက္ ၀ါးလုိက္ အသံကို ဆြဲငင္လ်က္ ပါဠိဂါထာမ်ားကို ရြတ္ဖတ္ျခင္း ဓမၼေတးကဗ်ာမ်ားကို ရြတ္ဆုိျခင္း မျပဳရ။ ဘုရားရွိခိုးရာ တရားစာရြတ္ဆုိရာ၌ပင္ သီခ်င္းသံေပါက္ ေအာင္ဆြဲဆြဲငင္ငင္ မဆုိရ။ ကိုယ္တုိင္ မဆုိရုံသာမက သူတပါးကိုလည္း သီဆုိခုိင္းျခင္းမျပဳရ။ သူတပါး သီဆုိသည္ကို သြားေရာက္နားေထာင္ျခင္း မျပဳရ။ နားေထာင္လွ်င္ သီလပ်က္၏။ လမ္းၾကံဳ၍ ၾကားရျခင္း၊ မိမိေနရာ၌ ေနစဥ္ သူတပါးက လာေရာက္သီဆုိ၍ ၾကားရရာ၌ကား သီလမပ်က္ေခ်။

၀ါဒိတ = တီးမူတ္ျခင္း
စည္း ေစာင္း ညွင္း ပတ္သာ စေသာ တူရိယာငါးမ်ိဳးကို ကိုယ္တိုင္လည္း မတီးခတ္ရ။ သူတပါးကိုလည္း အတီးမခိုင္းရ။ တီးမူတ္သံကိုလည္း နားမေထာင္ရ၊ လမ္းၾကံဳ၍ ၾကားရျခင္း၊ မိမိေနရာ၌ ေနလ်က္က သီဆုိသံကို ၾကားရျခင္းေၾကာင့္ သီလပ်က္စီးမူ မရွိေခ်။ တမင္လြန္က်ဴးမွသာ သီလပ်က္၏။

၀ိသူကဒႆန = ဆန္႕က်င္ဘက္ကို ၾကည့္ရူျခင္း
ကျပ သီဆုိ တီးမူတ္မူမ်ားသည္ ေလာကအျမင္အားျဖင့္ အႏုပညာ တစ္ရပ္အျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ရာျဖစ္ေသာ္လည္း ေလာကုတၱရာအျမင္အားျဖင့္ ၾကည့္ေသာ္ ကာမဂုဏ္အာရုံ ခံစားမူကို အားေျမွာက္ ျပဳရာေရာက္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ အရ ကျပ သီဆုိ တီးမူတ္ျခင္းမ်ားကို ၾကည့္ရူနားေထာင္ျခင္းမ်ားသည္ “၀ိသူကဒႆန - သာသနာေတာ္၏ ေျငာင့္တံက်င္သဖြယ္ ျဖစ္ေသာ ၾကည့္ရူနားေထာင္မူ” ဟု ေခၚ၏။ (၀ိသူက = ဆန္႕က်င္ဘက္ + ဒႆန = ၾကည့္ရူနားေထာင္ျခင္း)။

၈။ မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
မာလာဓာရဏ = ပင္ပန္းျခင္း
ဥပုသ္ေစာင့္ခ်ိန္၌ ပန္းပြင့္ ပန္းခိုင္ ပန္းကံုးမ်ားကို ပန္ဆင္ျခင္း၊ သူတပါးအား အပန္ခိုင္းျခင္းမ်ား မျပဳရ၊ ျပဳလုပ္လွ်င္ သီလပ်က္၏။

ဂႏၶဓာရဏ = အေမႊးရနံ႕ေဆာင္ျခင္း
ေရေမႊး နံ႕သာဆီ ဆြတ္ဖ်န္းျခင္း၊ နံ႕သာမူန္႕(ေပါင္ဒါမူန္႕) လိမ္းက်ံျခင္း၊ ထံုမႊမ္းျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရ။ သူတပါးအားလည္း မခုိင္းရ။ ျပဳလုပ္လွ်င္ သီလပ်က္စီးသည္။ အေၾကာင္းထူးမရွိဘဲ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ဆပ္ျပာမသံုးရ၊ ေခြ်းနံ႕ေပ်ာက္ေစရန္ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ဆပ္ျပာသံုးျခင္း၊ ေပါင္ဒါမူန္႕ျဖဴးျခင္းကိုမူ ျခြင္းခ်က္ ျပဳထားသည္။

ဂႏၶ၀ိေလပန = နံ႕သာနံ႕သာေပ်ာင္း သံုးစြဲျခင္း
အေမႊးရနံ႕ကို နံ႕သာဟုေခၚ၍ သနပ္ခါးရည္ အလွဆီ မိတ္ကပ္တုိ႔ကို နံ႕သာေပ်ာင္းဟု ေခၚသည္။ ယင္း နံ႕သာေပ်ာင္းကို လိမ္းက်ံျခင္း၊ ျခယ္သျဖင္း၊ နိမ့္ရာ၌ ဖုိ႔သိပ္ျခင္း၊ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ျခင္း၊ သူတပါးအား လိမး္က်ံခိုင္းျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရ၊ ျပဳလွ်င္ သီလပ်က္စီး၏။

မ႑န = အလွျပင္ျခင္း
ေက်ာက္ေပါက္မ်ား၊ မွဲ႕ေျခာက္၊ ၀က္ျခံ၊ တင္းတိပ္၊ ညွင္း စသည့္ ေပ်ာက္ကြယ္ေစရန္ ေဆးလိမ္းျခင္း၊ ဆံပင္အလွျပင္ျခင္း၊ တြန္႕ျခင္း ေကာက္ျခင္း၊ ပံုသြင္းျခင္း၊ လက္သည္း အလွျပင္ျခင္း၊ ေျခသည္းလက္သည္း ဆုိးျခင္း၊ ႏူတ္ခမ္းဆုိးျခင္း မ်က္ေတာင္အတုတပ္ျခင္း၊ မ်က္ခံုးေမႊးႏုတ္ျခင္း၊ မ်က္စိအေရာင္ျခယ္(ကာျခယ္)ျခင္း စသည္ျဖင့္ အလွျပင္ျခင္း မွန္သမွ်ကို မ႑နဟု ေခၚသည္။ မည္သည့္ အလွျပဳျပင္ျခင္းမ်ိဳးကိုမွ် မျပဳရ။ ျပဳလွ်င္ သီလပ်က္၏။ သာမန္အားျဖင့္ ေခါင္းျဖီးျခင္း လက္သည္းေျခသည္းရွည္၍ လွီးျဖတ္ျခင္းတုိ႔မွာမူ အျပစ္မရွိ။ သီလမပ်က္ေခ်။

နံ႕သာ နံသာေပ်ာင္း မိတ္ကပ္တုိ႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္အလွျပင္ျခင္း၊ ဂႏၶ(နံ႕သာ)ျဖင့္ အနံ႕ေမႊးေအာင္၊ ၀ိေလပန(နံ႕သာေပ်ာင္း)ျဖင့္ အသားအေရ လွပေအာင္ လိမ္းက်ံျခယ္သျခင္း မျပဳရ၊ ျပဳလွ်င္ သီလပ်က္၏။

ဤသိကၡာပုဒ္လာ အေမႊးနံ႕သာ ျခယ္လွယ္ျပဳျပင္မူအားလံုးသည္ ကာမဂုဏ္၌ အေၾကာင္းခံ၏။ ဥပုသ္ေစာင့္သံုးျခင္းသည္ ထုိကာမဂုဏ္ေလာဘကို ပယ္သတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ထုိအရာ အားလံုးကို ၀ိနည္းေရွာင္ေသာအားျဖင့္ ဥပုသ္သီလမယူမီ ၾကိဳတင္၍လည္း မျပဳလုပ္ရေခ်။

၀ိဘူသန = တန္ဆာဆင္ျခင္း
စိန္ ေရႊ ေငြ လက္၀တ္ လက္စားမ်ား ၀တ္ဆင္ျခင္း၊ အ၀တ္အထည္ကို သာမတန္၀တ္ဆင္မူမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အလွအပ တန္ဆာဆင္သည့္ အေနျဖင့္ အဆင္ဆန္း ပံုဆန္း အ၀တ္မ်ား ၀တ္ျခင္း၊ ဖိနပ္အလွစီးျခင္း၊ ထီးအလွေဆာင္းျခင္း စသည္တုိ႔သည္ တန္ဆာဆင္မူျဖစ္၍ ျပဳလုပ္လွ်င္ သီလပ်က္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုသ္သည္မ်ားသည္ အ၀တ္ကို ရုိးရိုးယဥ္ယဥ္မွ်သာ ၀တ္ဆင္၍ သာမန္ စီးေနက်ဖိနပ္ ေဆာင္းေနက် ထီးကို အသံုးျပဳၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ၀တ္ျဖဴ စင္ၾကယ္၊ ေယာဂီေရာင္မ်ားကို ၀တ္ဆင္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးပင္ ျဖစ္၏။

႒ာန = အေၾကာင္းအရာ
ဤ ပန္းပန္မူစေသာ အလွျပင္တန္ဆာဆင္မူ အားလံုးသည္ ကိေလသာ တဏွာတုိးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၍ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

ရွစ္ပါးသီလသည္ အျမဲတတ္ႏုိင္လွ်င္ အျမဲေစာင့္ထိန္းသင့္ျပီး ရံခါတတ္ႏုိင္လွ်င္ ရံခါ ေစာင့္ထိန္းသင့္ေသာ သီလျဖစ္သည္။ လူတုိ႔ႏွင့္ အထူးသင့္ေလ်ာ္ေသာ သီလျဖစ္သည္။

အထူးသျဖင့္ ဤရွစ္ပါးသီလကို လဆန္း(၈)ရက္၊ လဆုတ္(၈)ရက္၊ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႕မ်ား၌ ဥပုသ္ေန႕အျဖစ္ သတ္မွတ္ပိုင္းျခား၍ က်င့္သံုးေလ့ရွိသည္။

ဤ ရွစ္ပါးသီလကို သာမန္ေစာင့္ရုိးေစာင့္ရက္မ်ားတြင္သာမက အၾကိဳအပို ေစာင့္သံုးေသာအားျဖင့္ အဖိတ္ေန႕ ဥပုသ္အထြက္ေန႕မ်ားတြင္ပါ ေစာင့္သံုးေလ့ရွိသည္။ ဤရွစ္ပါးသီလကို က်င့္သံုး ေဆာက္တည္ျခင္းသည္ -

- ဘုန္းတန္ခိုး အရွိန္အ၀ါ စည္းစိမ္ဥစၥာ တုိးတက္ျမင့္မားေစႏုိင္သည္။

- စၾကာ၀ေတးမင္း ဧကန္ျဖစ္မည့္ စၾကာမင္းေလာင္းသည္ပင္ ရွစ္ပါးသီလေဆာက္တည္မွသာ စၾကာရတနာဆုိက္ေရာက္ျပီး စၾကာရတနာဆုိက္ေရာက္ျပီး စၾက၀ေတးမင္း အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိႏုိင္သည္။

- ဘ၀သံသရာ၌ ေကာင္းရာသုဂတိသို႔ ေရာက္ရွိကာ လူ နတ္စည္းစိမ္း ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ခံစားရျပီး မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္အထိ အဆင့္ဆင့္ေသာ အက်ိဳးတရာမ်ားကို ရရွိႏုိင္သည္။

- မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ အျပစ္ကင္းစင္၍ အမ်ားခ်စ္ခင္ ေလးစားမူ ယံုၾကည္မူ အားထားမူကို ခံရသည္။

- ယခု ဘ၀တြင္ပင္ စည္းစိမ္ဥစၥာတုိ႔ အစုလုိက္ အပံုလုိက္ တုိးတက္ ၾကီးပြားႏုိင္သည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။

ငါးပါးသီလေဆာက္တည္ပုံနွင့္ငါးပါးသီလအနက္-


Inbox
x






အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

ဒုတိယမၸိ -
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အနုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

တတိယမၸိ -
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အနုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ။

သံဃာ - ယ’မဟံ ၀ဒါမိ၊ တံ ၀ေဒထ။
လူ - အာမ ဘေႏၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ(သံုးၾကိမ္္)။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

ဒုတိယမၸိ - ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။
ဒုတိယမၸိ - ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
ဒုတိယမၸိ - သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

တတိယမၸိ - ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။
တတိယမၸိ - ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ။
တတိယမၸိ - သံဃံ သရဏံ ဂစ ၦာမိိ။

သံဃာ - တိသရဏဂမနံ ပရိပုဏၰံ။
လူ - အာမ ဘေႏ ၱ ပါ အရွင္ဘုရား။

(၁) ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၂) အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၃) ကာေမသု မိစ ၦာစာရာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၄) မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၅) သုရာေမရယမဇၨပၸမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

သံဃာ - တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ သာဓုကံ ကတြာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
လူ - အာမ ဘေႏ ၱ ပါ အရွင္ဘုရား။


(၁) ပါဏာတိပါတ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ေသေစလိုေသာစိတ္ျဖင့္ မည္သည့္သတၱ၀ါ၏ အသက္ကိုမဆုိ သတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတမည္၏။

ပါဏာတိပါတ အဂၤါ(၅)ပါး
(၁) သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) သတၱ၀ါ ဟု သိမွတ္ျခင္း၊
(၃) သတ္လုိေသာ၊ ေသေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာရွိျခင္း၊
(၄) ေသေစရန္ျပဳလုပ္ အားထုတ္ျခင္း၊
(၅) ထိုျပဳလုပ္ အားထုတ္မူေၾကာင့္ ေသျခင္း။

ပါဏာတိပါတ၌ တရားကိုယ္မွာ သတ္လုိေသာ ေဒါသစိတ္ ေစတနာ ျဖစ္သည္။

ဤအဂၤါငါးပါးႏွင့္ ညီညြတ္ပါက ပါဏာတိပါတ ကမၼပထေျမာက္သည္။ ပါဏာတိပတ ကမ၌ပထေျမာက္လွ်င္ ေသလြန္ေသာအခါ အပါယ္ဘံုဘ၀၌ က်ေရာက္ရ၏။ ထုိအဂၤါငါးပါးအနက္ တစ္ခုခု ခ်ိဳ႕တဲ့လွ်င္ ပါဏာတိပါတ ကံမထုိက္၊ သတ္သည္မမည္။

ဥပမာ - လမ္းသြားရင္ မေတာ္တဆ နင္းမိ၍ ပိုးေကာင္ငယ္မ်ား၊ ပုရြတ္ဆိတ္မ်ား စသည္ေသျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတကံ မထိုက္၊ က်န္အဂၤါေလးပါးႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ္လည္း ေသေစလုိစိတ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ဤအဂၤါငါးရပ္စလံုးႏွင့္ ျပည့္စံုမွသာ ကမၼပထေျမာက္၏။ တစ္ပါးပါး ခြ်တ္ယြင္းေသာ္ ကံမွ်သာျဖစ္၍ ကမၼပထ မေျမာက္ေသာေၾကာင့္ အပါယ္မလား ႏုိင္ေသာ္လည္း အကုသိုလ္မူကား ျဖစ္၏။ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား အထိုက္အေလ်ာက္ ေပးႏုိင္သည္ပင္။

အျပစ္ၾကီးမူ၊ အျပစ္ငယ္မူ
ဆက္လက္ မွတ္သားရမွာ ပါဏာတိပါတကံခ်င္း သူ႔အသက္သက္မူခ်င္း တူေသာ္လည္း အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ဳိးသို႔ လုိက္၍ အျပစ္ျဖစ္ပံုခ်င္းမတူ၊ အျပစ္ၾကီးငယ္ ကြာျခား၏။

သတၱ၀ါအၾကီးအငယ္ကို လုိက္၍လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါ၏ အက်င့္ သီလဂုဏ္သိကၡာကို လုိက္၍လည္းေကာင္း၊ အျပစ္အၾကီး အငယ္ ျခားနား၏။ အက်င့္သီလ ဂုဏ္မရွိေသာ တိရစၦာန္စေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၌ ခႏၶာကိုယ္ငယ္လွ်င္ အျပစ္ငယ္၍ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးလွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏။ လူ စေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၌ အက်င့္သီလစသည္ နည္းလွ်င္ အျပစ္ငယ္၍ အက်င့္သီလစသည္ ၾကီးလွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ သီလစေသာ ဂုဏ္တုိ႔ တူညီရာ၌ပင္ ေစတနာ လံု႕လအားနည္းလွ်င္ အျပစ္နည္း၏။ ေစတနာ လံု႕လအားၾကီးလွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏။

ပါဏာတိပါတ ေရွာဥ္ၾကဥ္ရက်ိဳး
သူတပါးအသက္ကို မသတ္ျခင္း၊ သူ႔အသက္သတ္မူ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ ကုသုိလ္ေၾကာင့္ လူ႔ျပည္၊ နတ္ရြာ၊ သုဂတိဘ၀သို႔ ေရာက္ရသည္။ လူျဖစ္ေသာအခါတြင္လည္း အနာေရာဂါကင္း၍ အသက္ရွည္ျခင္း စသည္ႏွင့္ ျပည့္စံုရသည္။ သက္ရွိသတၱ၀ါတုိင္း ေသရမည္ကို ေၾကာက္ၾက၏။ မိမိကုိယ္ႏွင့္ ႏူိင္းစာ၍ ညွဥ္းဆဲ သတ္ျဖတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရ၏။ ေရွာင္ၾကဥ္ရေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားမွာ -
(၁) မ်က္စိ နား ႏွာ အဂၤါ ေျခလက္ မခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း၊
(၂) ျဖစ္ေလရာဘ၀၌ ရုပ္အသြင္ညွဳိးေျခာက္ျခင္း မရွိ၊ စုိစိုျပည္ျပည္ရွိျခင္း၊
(၃) အားအင္ျပည့္ျဖိဳးျခင္း၊
(၄) လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္ျခင္း၊
(၅) ေဘးရန္ေပၚေပါက္လွ်င္ ရဲရင့္ျခင္း၊
(၆) သူတပါးပေယာဂေၾကာင့္ မေသရျခင္း၊
(၇) အနာေရာဂါကင္းျခင္း၊
(၈) အေျခြအရံ ျပည့္စံုျခင္း၊
(၉) အသက္ရွည္ျခင္း - စေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ခံစားရသည္။


(၂) အဒိႏၷာဒါန သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ကိုယ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ႏူတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ဓားျပတုိက္ယူျခင္း၊ လိမ္ညာယူျခင္း၊ လွည့္ပတ္ယူျခင္း၊ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ရာ၌ အေလး တင္းေတာင္း ခ်ိန္ခြင္ စသည္ျဖင့္ မမွန္မကန္ျပဳျခင္း၊ ေရာင္းကုန္တုိးေအာင္ ေရထိုးျခင္း စသည္ျဖင့္ မရိုးမသား မတရားျပဳလုပ္၍ ယူျခင္းမွန္သမွ်သည္ အဒိႏၷာဒါန ျဖစ္သည္။

အဒိနၷာဒါနအဂၤါ (၅)ပါး
(၁) သူတပါး ဥစၥာျဖစ္ျခင္း၊
(၂) သူတပါးဥစၥာဟု သိမွတ္ျခင္း၊
(၃) ခိုးယူလုိေသာ စိတ္ေစတနာရွိျခင္း၊
(၄) ခိုးယူေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကိုယ္ႏူတ္ လံု႕လ တစ္ခုခုကို ျပဳလုပ္ျခင္း၊
(၅) ခိုးယူျခင္း။

ယင္းအဂၤါ(၅)ပါးစံုလွ်င္ အဒိႏၷာဒါန ကမၼပထေျမာက္သည္။ ကမၼပထေျမာက္လွ်င္ ေသလြန္ေသာအခါ အပါယ္ဘံုဘ၀၌ က်ေရာက္ရ၏။

အျပစ္ၾကီးမူ၊ အျပစ္ငယ္မူ
အျပစ္ၾကီးမူ အျပစ္ငယ္မူမွာ ဥစၥာရွင္၏ အက်င့္သီလ ဂုဏ္သိကၡာကိုလုိက္၍ လည္းေကာင္း၊ ဥစၥာတန္ဖိုး အနည္းအမ်ားကို လုိက္၍ လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။ အက်င့္သီလ သိကၡာဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ၏ ဥစၥာကို ခိုးယူပါက အျပစ္ၾကီး၏။ အက်င့္သီလ သိကၡာဂုဏ္နည္းပါးသူ၏ ပစၥည္းကို ခိုးယူခဲ့ေသာ္ အျပစ္ငယ္၏။

အဒိႏၷာဒါန ေရွာင္ၾကဥ္ရက်ိဳး
အဒိႏၷဒါနကို ေရွာင္ၾကဥ္သူသည္ နတ္ရြာ သုဂတိသို႔ လားေရာက္၍ နတ္စညး္စိမ္ခံစားရ၏။ ဘ၀အဆက္ဆက္တြင္လည္း ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ခံစားရ၏။
(၁) ပစၥည္းဥစၥာ ေပါၾကြယ္၀ျခင္း၊
(၂) မပင္မပန္း ခ်မ္းသာျခင္း၊
(၃) အစာေရစာ ေပါမ်ားျခင္း၊
(၄) အလုိရွိေသာ ပစၥည္းကို အလြယ္တကူ ရရွိျခင္း၊
(၅) ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မူ ကြ်မ္းက်င္ လိမၼာ၍ စည္းစိမ္ဥစၥာတိုးပြားျခင္း၊
(၆) ေရ၊ မီး၊ မင္း ခိုးသူ အေမြခံ သားဆုိး သမီးဆိုး ဟူေသာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး၏ ဖ်က္ဆီးမူ မခံရျခင္း။


(၃) ကာေမသုမိစၦာစာရ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္စြာ က်င့္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ သီလေဆာက္တည္ေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားသည္ မိမိသီလ မက်ိဳးမေပါက္ေစရန္ မသြားမလာအပ္ေသာ မိန္းမ(၂၀)ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။
(၁) မိခင္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၂) ဖခင္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၃) မိဘႏွစ္ပါး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၄) ေမာင္ၾကီး ေမာင္ငယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၅) အစ္မ ညီမ ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ
( ၆) ေဆြမ်ိဳး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၇) အမ်ိဳး အႏြယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၈) တရားက်င့္ေဖာ္ခ်င္း အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၉) ေျပာဆုိ ေၾကာင္းလမ္းျပီးေသာ မိန္းမ၊
(၁၀) မင္းတုိ႔ သိမ္းပိုက္ရန္ ရည္ရြယ္ထား၍ မင္းဒဏ္မကင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၁) ဥစၥာျဖင့္ ၀ယ္ယူေပါင္းသင္းေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၂) အလုိတူ၍ ေပါင္းသင္းေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၃) ဥစၥာစည္းစိမ္အပ္ႏွင္း၍ ေပါင္းသင္းေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၄) အ၀တ္တန္ဆာ ဆင္ေပး၍ ေပါင္းသင္းေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၅) လူၾကီးစံုရာ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၆) ထင္းေခြ ေရခပ္ လုပ္ကိုင္ရေသာ မိန္းမအား ထုိအလုပ္ကို မလုပ္ေစဘဲ မယားအျဖစ္ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၇) ကြ်န္လည္းဟုတ္၊ မယားလည္းဟုတ္ေသာ မိန္းမ၊
(၁၈) အလုပ္သမားလည္းဟုတ္ မယားလည္းဟုတ္ေသာ မိန္းမ၊ (၁၉) မယားအျဖစ္ေပါင္းသင္းခံရေသာ သံု႕ပန္း မိန္းမ၊
(၂၀) ေခတၱ မယားျပဳအပ္ေသာ ျပည့္တန္ဆာမ။

“မိန္းမႏွစ္က်ိပ္၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းသိပ္လည္း၊ မအိပ္ေလရာ” ဟူေသာ ေရွးပညာရွိတုိ႔ ဆံုးမစကားအရ အမ်ိဳးေကာင္းသား မ်ားသည္ အုပ္ထိန္းျခင္းမကင္းေသာ မည္သည့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္မဆုိ ေဖာက္ျပန္က်ဴးလြန္လွ်င္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံထုိက္သည္။ ဤကံကား အလြန္ေၾကာက္ဖြယ္ေကာင္း၏၊ ေသလြန္၍ ငရဲသို႔က်ခံရျပီးေနာက္ လူ႔ဘ၀ျပန္ရေစကာမူ ဘ၀မ်ားစြာ နပုန္းပ႑ဳက္ ျဖစ္ရျခင္း၊ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြဲကြာရျခင္းစေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား မ်ားလွကုန္၏။

အျပစ္အၾကီး၊ အျပစ္အငယ္
သီလမရွိသူ၌ လြန္က်ဴးလွ်င္ အျပစ္ငယ္၏။ သီလရွိသူ၌ လြန္က်ဴးလွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏။ ဥပမာ - နႏၵလုလင္သည္ ရဟႏၱာမ ဥပၸလ၀ဏ္ကို က်ဴးလြန္မိ၍ ခ်က္ခ်င္း အ၀ီစိက်ခံရ၏။ သီလမရွိသူအေပၚ၌လည္း အႏုိင္အထက္ လြန္က်ဴးလွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏။

ကာေမသုမိစၦာစာရကံ အဂၤါ(၄)ပါး
(၁) မသြားလာအပ္ေသာ မိန္းမ (၂၀)ျဖစ္ျခင္း၊
(၂) မွီ၀ဲလုိစိတ္ ရွိျခင္း၊
(၃) လံု႕လ ျပဳျခင္း၊
(၄) သာယာျခင္း။

ဤအဂၤါေလးပါး ညီညြတ္လွ်င္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ေျမာက္သည္။

ကာေမသုမိစၦာစာရေရွာင္ၾကဥ္ရက်ိဳး
သူတပါး၏ မယားႏွင့္ အုပ္ထန္းျခင္းမကင္းေသာ သမီးပ်ိဳမ်ားကို မက်ဴးလြန္ျခင္း၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ားအတြက္ မိမိပိုင္ ကာမပိုင္ လင္မွတပါး အျခား မည္သည့္ေယာက္်ားႏွင့္မွ် ေမထုန္မက်ဴးလြန္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ကာေမသုမိစၦာစာရ သိကၡာပုဒ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သူသည္ ေအာက္ပါအက်ိဳးမ်ား ခံစားရသည္ -
(၁) ရန္သူမရွိျခင္း၊
(၂) အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါတုိိ႔၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးျခင္းကိုခံရျခင္း၊
(၃) ထမင္း အေဖ်ာ္ယမကာ အ၀တ္တန္ဆာစသည္တုိ႔ရျခင္း၊
(၄) ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရျခင္း၊
(၅) ခ်မး္သာစြာ ႏုိးထရျခင္း၊
(၆) အပါယ္ေဘးမွ လြတ္ရျခင္း၊
(၇) မိန္းမအျဖစ္၊ နပုန္းအျဖစ္မွ လြတ္ရျခငး္၊
(၈) အမ်က္ေဒါသနည္းျခင္း၊
(၉) ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ပြင့္လင္းစြာ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႏုိင္ျခင္း၊
(၁၀) လည္တုိင္ေၾကာ့ေၾကာ့ ေမာ့ေမာ့ ေနထုိင္ႏိုင္ျခင္း၊
(၁၁) မ်က္လႊာမခ်ရဘဲ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်စြာ ေနႏုိင္ျခင္း၊
(၁၂) မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းသာခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိင္းျခင္း၊
(၁၃) မ်က္စိ နား ႏွာ စေသာ ေျခလက္ ကိုယ္အဂၤါမ်ား ျပည့္စံုျခင္း၊
(၁၄) ၾကန္အင္လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊
(၁၅) ယံုမွားသံသယကင္းရွင္း၍ ရဲရဲတင္းတင္း ေနထုိင္ႏုိင္ျခင္း၊
(၁၆) ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္း၊
(၁၇) ပူပန္ေၾကာင့္ၾက မရွိရျခင္း၊
(၁၈) ေဘးရန္ မရွိျခင္း၊
(၁၉) ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူတို႔ႏွင့္ အတူတကြေနရျခင္း - စေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကို ရရွိသည္။


(၄) မုသာ၀ါဒ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ႏူတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ စာျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္လက္လူပ္ျပ၍ ျဖစ္ေစ လိမ္ညာမူမွန္သမွ်သည္ မုသာ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏူတ္ျဖင့္ ေျပာရေသာ မုသားက မ်ား၍ ၀စီဒုစရုိက္၌ ထည့္သြင္းရသည္။

ဘုရားေလာင္းသူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ သံသရာဘ၀က်င္လည္စဥ္ သတ္မူ၊ ခိုးမူ၊ ကာမက်ဴးလြန္မူ အရက္ေသစာေသာက္စားမူကို ရံခါျပဳလုပ္မိခဲ့ ၾကေသာ္လည္း သူတပါးအက်ိဳးစီးပြား ပ်က္စီးေစလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ မုသာ၀ါဒကံကိုမူ လံုး၀ မလြန္က်ဴးခဲ့ၾက။

မုသာ၀ါဒ အဂၤါ(၄)ပါး
(၁) မဟုတ္မမွန္ေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ျခင္း၊
(၂) မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆိုလိုစိတ္ရွိျခင္း၊
(၃) ေျပာလည္း ေျပာျခင္း၊
(၄) လိမ္လည္ေသာ စကားအဓိပၸာယ္ကို လိမ္လည္ခံရသူ သိရွိျခင္း။

အျပစ္ၾကီးမူ၊ အျပစ္ငယ္မူ
လိမ္လည္ေျပာဆုိရာ၌ သူတပါးအက်ိဳးစီးပြားပ်က္ေအာင္ လိမ္ညာေျပာဆုိေသာ မုသားမ်ိဳးသာ အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ သူတပါး အက်ိဳးစီးပြားအနည္းငယ္ ပ်က္စီးလွ်င္ အျပစ္ငယ္၏။ မ်ားစြာ ပ်က္စီးလွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏။
မုသာ၀ါဒေရွာင္ၾကဥ္ရက်ိဳး
ဤမုသာ၀ါဒေျပာဆုိမူမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါက သုဂတိဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိျပီးလွ်င္ ေအာက္ပါအက်ိဳးမ်ားကိုလည္း ခံစားရသည္ -
(၁) စကားပီသ ျပတ္သားျခင္း၊
(၂) သြားမ်ား ညီညာျခင္း၊
(၃) ခံတြင္း ေမႊးၾကိဳင္ျခင္း၊
(၄) ကိုယ္ ေရ အသား ျပည့္ျဖိဳးျခင္း၊
(၅) မ်က္စိ နား စေသာ ဣေျႏၵမ်ား ၾကည္လင္ျခင္း၊
(၆) ပံုသဏၭာန္ ကိုယ္ေရလွပျခင္း၊
(၇) သူတပါး အေပၚ ၾသဇာအာဏာရွိျခင္း၊
(၈) အေျပာအဆုိ ႏူတ္စ အာစ ေကာင္းျခင္း၊
(၉) စိတ္တည္ျငိမ္ျခင္း (အၾကီးအကဲျဖစ္ရတတ္ျခင္း)။


(၅) သူရာေမရယ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ေသရည္ ေသရက္ ဘိန္း ဘင္း ကေစာ္ ေလွာ္စာ ကုတ္ကင္း ေဆးေျခာက္ ဘိန္းျဖဴစေသာ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ မည္သည့္ပစၥည္းတုိ႔ကိုမဆို ေသာက္စား သံုးစြဲျခင္း မျပဳရ။ ထုိအရာမ်ားကို ေသာက္စားသံုးစြဲျခင္းသည္ ကုသုိလ္ေကာင္းမူတုိ႔၌ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရသည္။

သုရာေမရယ အဂၤါ(၄)ပါး
(၁) သုရာ စသည္ တစ္ပါးပါး ျဖစ္ျခင္း၊
(၂) ေသာက္စားလုိေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊
(၃) ေသာက္စားသံုးစြဲရန္ အားထုတ္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊
(၄) ေသာက္စားသုံးစြဲျခင္း။

အရက္ေသာက္ျခင္း အျပစ္(၆)ပါး
ဘုရားရွင္သည္ သိဂၤါလ သတုိ႔သားအား အရက္ေသစာ ေသာက္စားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မ်က္ေမွာက္ပစၥကၡ အျပစ္ေျခာက္ပါးျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထုိအျပစ္ေျခာက္ပါး တုိ႔မွာ -
(၁) စီးပြားဥစၥာ ကုန္ခန္း ပ်က္စီးျခင္း၊
(၂) ခိုက္ရန္ ပြားျခင္း၊
(၃) ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ပြားတတ္ျခင္း၊
(၄) ေက်ာ္ေစာသတင္း ကင္းမဲ့ျခင္း၊
(၅) အရွက္အေၾကာက္ ကင္းျခင္း၊
(၆) အသိပညာအားနည္းေအာင္ ျပဳတတ္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။

သုရာေမရယ ေရွာင္ၾကဥ္ရက်ိဳး
ဤအရက္ေသစာ မူးယစ္ေဆး၀ါးကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါက သုဂတိဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိျပီးလွ်င္ ေအာက္ပါအက်ိဳးမ်ားကိုလည္း ခံစားရသည္ -
(၁) အေရးအခြင့္ သင့္မသင့္ကို သိျခင္း၊
(၂) လံု႕လ ၀ီရိယရွိျခင္း၊
(၃) သတိႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊
(၄) သူျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကို သိတတ္ျခင္း၊
(၅) အရွက္အေၾကာက္ရွိျခင္း၊
(၆) ကုသုိလ္ေကာင္းမူ ျပဳလြယ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။









ေမတၱာအက်ိဳး ၁၁-မ်ိဳး
ေမတၱာပုိ႔တဲ့အတြက္ ပို႔တဲ့လူမွာ ေအာက္ပါ ေမတၱာအက်ိဳး ၁၁-မ်ိဳးကို ရပါတယ္။

အိပ္ႏူိးခ်မ္းသာ၊ ယုတ္မာမမက္၊ ႏွစ္သက္ လူနတ္၊ ေစာင့္မွတ္ နတ္မ်ား၊ ဆိပ္ကားမႏွံ႕၊ စိတ္ျပန္႕ၾကည္ၾကည္၊ ရႊင္သည့္မ်က္ႏွာ၊ ေသခါမေတြ၊ လားေလျဗဟၼာ၊ ဆယ့္တစ္ခါဟု၊ ေမတၱာနိသင္၊ က်ိဳးဆက္တင္သည္၊ ရွင္လူအမ်ား က်င့္ရာေသာ္ ---ဆုိတဲ့ ၀ိသုဒၶိမဂ္ နိသွ်ဆရာေတာ္ရဲ႕ လကၤာအရ -

၁။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရသည္။

၂။ ခ်မ္းသာစြား ႏူိးရသည္။

၃။ အိမ္မက္ဆုိး မမက္ဘူး။

၄။ လူေတြ ခ်စ္တယ္။

၅။ နတ္ေတြ ခ်စ္တယ္။

၆။ နတ္ေတြက ေစာင့္ေရွာက္တယ္။

၇။ မီးမေလာင္၊ အဆိပ္မတက္၊ လက္နက္မထိဘူး။

၈။ စိတ္တည္ျငိမ္တယ္။

၉။ မ်က္ႏွာၾကည္လင္ ရႊင္ျပံဳးတယ္။

၁၀။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ေသရတယ္။

၁၁။ ေသရင္ ျဗဟၼာျပည္ ေရာက္ႏုိင္တယ္။

အဲဒီအက်ိဳး ၁၁-မ်ိဳးကို ခံစားရပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ဣတိ၀ုတ္ ပါဠိေတာ္ ေမတၱာဘာ၀နာသုတ္မွာ ဒါန၊ သီလ စတဲ့ ပုညကိရိယာ၀တၳဳ ၁၀-မ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ေနမႈဟာ ေမတၱာစ်ာန္ကုိ ပြားမ်ားမႈရဲ႕ တစ္ဆယ့္ေျခာက္စိတ္ တစ္စိတ္ကိုပင္ မမီဘူး။ ေမတၱာဘာ၀နာ အက်ိဳးကသာ လႊမ္းမုိးေတာက္ေျပာင္ ထြန္းလင္းတင့္တယ္တယ္လုိ႔ ေဟာထားတယ္။

ျပီးေတာ့ မ်က္စိတစ္မွိတ္ လက္ေဖ်ာက္တစ္တီး ၾကားေလာက္ ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားမ်ားျပီးတဲ့ ရဟန္းဟာ တုိင္းသူျပည္သား ဒကာ၊ ဒကာမေတြက အျမတ္တႏူိး လွဴဒါန္းတဲ့ ဆြမ္းကို စားသင့္ စားထုိက္ျပီလို႔ အဂၤုတၳိဳရ္မွာ ေဟာပါတယ္။

အခုကာလ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားမ်ားျပီး အၾကားအျမင္ေပါက္ကာ သတၱ၀ါေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ေတြ အထင္အရွားရွိေနတာဟာလဲ ေမတၱာရဲ႕ တန္ခိုးကို ေဖာ္ျပေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏြားႏုိ႕တစ္ညွစ္၊ နံ႕သာတရူပ္ရူေသာကာလမွ် ေမတၱာဘာ၀နာကို ပြားမ်ားတာက ဆြမ္းဟင္းေကာင္း အုိးၾကီးတစ္ခ်က္ လွဴရသည္ထက္ အက်ိဳးမ်ားေၾကာင္း နိဒါနသံယုတ္ ၾသပမၼသုတ္မွာ ေဟာထားတယ္။

အလြန္ထက္လွတဲ့ လွံသြားကို လူေတြမကုိင္၀ံ့သလုိ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားထားသူကို ဘီလူး၊ သရဲေတြက မကပ္ေရာက္ မႏွိပ္စက္ႏုိင္ေၾကာင္း နိဒါနသံယုတ္မွာ ေဟာထားတယ္။

ေမတၱာအက်ိဳးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေဟာထားခ်က္ေတြ ပိဋကမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါေသးတယ္။

ေမတၱသုတ္ပရိတ္ေတာ္ ၀တၳဳျဖစ္စဥ္

သာ၀တၳိျပည္မြန္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုး စံေနေတာ္မႈစဥ္ ငါးရာေသာရဟန္း အစု တစ္စုသည္ တစ္ခုေသာ ၀ါ၀င္ခါနီးကာလ၌ ျမတ္စြာဘုရားသခင္အား ဖူးေျမာ္ရွိခိုး၍ ကမၼ႒ာန္းနိႆယမ်ား ယူကာေတာအုပ္ တစ္ခုတြင္ ၀ါဆုိလ်က္ ကမၼဌာန္းတရား အားထုတ္ၾကေလသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေတာအုပ္အနီး ရြာမ်ားတြင္ နံနက္ဆြမ္းကို ျပည့္စံုေစလ်က္ ေတာအုပ္အနီး ရြာမ်ားတြင္ နံနက္ဆြမး္ကို ျပည့္စံုေစလ်က္ ညအခါမွာ ေတာအုပ္တြင္းရွိ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားကို မွီခိုကာ တစ္ပင္လွ်င္ တစ္ပါးက် သီတင္းသံုး၍ တရားက်င့္ေတာ္မႈၾကေလ၏။ ထုိအခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေပၚရွိ ရုကၡစုိး မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အထက္တြင္ မေန၀ံ့ၾကသျဖင့္ ေျမျပင္တြင္ ဆင္း၍ ဒုကၡခံကာ ေနထုိင္ၾကရေလသည္။

အခ်ိဳ႕ရုကၡစုိးမ်ားမွာ ကေလးငယ္မ်ားရွိၾကသျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ေန႔ျပန္ႏုိး တစ္ရက္ျပန္ႏိုးျဖင့္ ေစာင့္စား ေနပါေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ မျပန္ေတာ့သျဖင့္ အခ်င္းခ်င္းညိွႏႈိင္းကာ ငါးရာေသာ ရဟန္းတုိ႔ ေၾကာက္လန္႕ထြက္ေျပး ေစေရးအတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဘီလူးၾကီး၊ နဂါးၾကီးအျဖစ္ျပ၍ လည္းေကာင္း၊ ထိတ္လန္႕ဖြယ္ရာ အသံဆုိး အသံနက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ရႊံရွာဖြယ္ရာ အပုပ္နံ႕ၾကီးမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ေျခာက္လွန္႕ ဖ်က္ဆီးၾကေတာ့သည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တစ္ပါးစီ ေျခာက္လွန္႕ခံၾကရသည္ျဖစ္ရာ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာကို အားထုတ္ရာတြင္ သမာဓိ မရႏုိင္ေတာ့သည့္အဆံုး ေခါင္းေဆာင္မေထရ္ၾကီးအား အသိေပးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ သာ၀တၱိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္။

ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ ျဖစ္ပ်က္ပံုအေၾကာင္းမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ရဟန္းငါးရာတုိ႔ကို ေမတၱာကမၼဌာန္း စီးျဖန္းၾကေစရန္ ေမတၱသုတ္ေတာ္ကို ေဟာေဖာ္သင္ၾကား၍ ယင္းေတာအုပ္သို႔ပင္ ျပန္လည္ ေစလႊတ္လုိက္ေလသည္။

ေမတၱာ ကမၼဌာန္း စီးျဖန္း၍ ေမတၱသုတ္ကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္သြားေသာ ရဟန္းေတာ္ငါးရာကို ရုကၡစုိးနတ္တုိ႔သည္ မနာလုိစိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္၍ လူအျဖစ္ ဖန္ဆင္းလ်က္ ခရီးဦး ၾကိဳသူၾကိဳ၊ ေျခေဆးသူက ေဆး၊ သပိတ္ေပြ႕သူက ေပြ႕ႏွင့္ လုပ္ေကြ်းၾကကာ ၀ါကြ်တ္သည့္အခါတြင္ ရဟန္းငါးရာတို႔ မွာ ေကာင္းစြာတရားထူးရသည္မွ စ၍ ေမတၱသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚ ရြတ္ဖတ္ခဲ့ၾကပါသတည္း။

အလ်ဥ္းသင့္၍ လူတို႔၌ မထားသင့္ မထားအပ္ေသာ ဗုဒၶ၏ အဆုိအမိန္႕ တစ္ရပ္ကို ထပ္မံတင္ျပလုိပါသည္။ “ပဋိဃနိမိတၱဥၥ၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ အနိ႒ာရုံသည္လည္းေကာင္း။ အေယာနိေသာ မနသိကာေရာ စ၊ မသင့္မတင့္ ႏွလံုးသြင္းျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ေခါ၊ စင္စစ္။ ေဒါသႆ၊ ေဒါသ၏။ ဥပၸါဒါယ၊ ျဖစ္ျခင္းငွာ။ ပစၥယာ၊ အေၾကာင္းတုိ႔ကား။ ဣေမ ေဒြ၊ ဤႏွစ္ပါးတုိ႔သာလွ်င္တည္း။”
ဟုဆုိပါသည္။ ေဒါသ၏ မႈလရင္းျမစ္ကို ပယ္သတ္၍ ေမတၱာပြားႏုိင္ရန္ လုိအပ္လွပါေၾကာင္း ထပ္ေဆာင္း တင္ျပအပ္ပါသတည္း။

၃ - ေမတၱာသုတ္ (ပါဠိ)
၁။ ယႆာႏုဘာ၀ေတာ ယကၡာ၊ ေန၀ ဒေႆႏိ ၱ ဘီသနံ။
ယဥွီ ေစ၀ါႏုယုဥၹေႏ ၱာ၊ ရတၱိႏၵိ၀’ မတႏၵိေတာ။

၂။ သုခံ သုပတိ သုေတၱာ စ၊ ပါပံ ကိဥၥိ န ပႆတိ။
ဧ၀မာဒိဂုဏူေပတံ၊ ပရိတၱံ တံဘဏာမ ေဟ။

၃။ ကရဏီယမတၳကုသေလန၊
ယႏ ၱ သႏံ ၱ ပဒံ အဘိသေမစၥ။
သေကၠာ ဥဇူ စ သုဟုဇူ စ၊
သု၀ေစာ စႆ မုဒု အနတိမာနိ။

၄။ သႏ ၱဳႆေကာ စ သုဘေရာ စ၊
အပၸကိေစၥာ စ သလႅဟုက၀ုတၱိ၊
သႏိ ၱျႏၵိေယာ စ နိပေကာ စ၊
အပၸဂေဗ ၻာ ကုေလသြ’ နႏုဂိေဒၶါ။

၅။ န စ ခုဒၵ’မာစေရ ကိဥၥိ၊
ေယန ၀ိည ူ ပေရ ဥပ၀ေဒယ်ံဳ။
သုခေနာ ၀ ေခမိေနာ ေဟာႏ ၱဳ၊
သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏ ၱဳ သုခိတတၳာ။

၆။ ေယ ေကစိ ပါနဘူတတၳိ၊
တသာ ၀ါ ထာ၀ရာ ၀’န၀ေသသာ။
ဒီဃာ ၀ါေယ ၀ မဟႏ ၱာ၊
မဇၥိ်မာ ရႆကာ အဏုကထူလာ။

၇။ ဒီ႒ာ ၀ါေယ၀ အဒ႒ာ၊
ေယ ၀ ဒူေရ ၀သႏိ ၱ အ၀ိဒူေရ။
ဘူတာ ၀ သမ ၻေ၀သီ ၀၊
သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏ ၳဳ သုခိတတၳာ။

၈။ န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ၊
နာတိမေညထ ကတၳစိ န ကဥၥိ။
ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊
နာညမညႆ ဒုကၡမိေစ ၦယ်။

၉။ မာတာ ယထာ နိယံ ပုတၱ-
မာယုသာ ဧကပုတၱမႏုရေကၡ။
ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု၊
မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိပာဏံ။

၁၀။ ေမတၱဥၥ သဗၺလာကသိၼ ံ၊
မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။
ဥဒၶံ အမဓာ စ တိရိယဥၥ၊
အသမၺာဓံ အေ၀ရ’မသပတံၳ။

၁၁။ တိ႒ံ စရံ နိသိေႏၷာ ၀၊
သယာေနာ ယာ၀တာ’ႆ ၀ိတမိေဒၶါ။
ဧတံ သတိ ံ အဓိေ႒ယ်၊
ျဗဟၼ’ေမတံ ၀ိဟာရ’မိဓ မာဟု။

၁၂။ ဒီဌိဥၥ အႏုပဂၢမၼ၊
သီလ၀ါ ဒႆေနန သမၸေႏၷာ။
ကာေမသု ၀ိေနယ် ေဂဓံ၊
နဟိ ဇာတု’ဂၢဗ ၻေသယ် ပုန ေရတိ။

ေမတၱသုတၱံ န႒ိတံ။

ေမတၱာသုတ္ (ျမန္မာျပန္)

၁။ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ဘီလူးၾကမ္းတို႔ သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း အသံ အစရွိေသာ အာ႐ံုတို႔ကို မျပဝံ့ မေျခာက္ဝံ့ၾကေလကုန္၊ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ညဥ့္အခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ေန႔အခါ၌ လည္းေကာင္း၊ မပ်င္းမရိ လံု႔လျပဳ၍ ရြတ္ဖတ္ေသာသူသည္။

၂။ ခ်မ္းသာစြာအိပ္ရ၏၊ အိပ္ေသာ္လည္း မေကာင္းေသာ အိပ္မက္ကို တစိုးတစိ မွ် မျမင္မက္၊ ဤသို႔ အစရွိေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို အို- သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ငါတို႔ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုန္စို႔။

၃။ ေလာကီေလာကုတၱရာ အက်ဳိးစီးပြား၌ လိမၼာေသာသူသည္ျငိမ္သက္ေအး ခ်မ္းေသာ နိဗၺာန္ကိုအာ႐ံုျပဳ၍ ဤဆိုလတၱံ႔ေသာ သူေတာ္ေကာင္းနည္းလမ္းကို က်င့္ၾကံ အားထုတ္ ျပဳလုပ္အပ္၏၊ ကိုယ္ႏွင့္အသက္တို႔ကို မငဲ့ကြက္ မညႇာတာ ျပဳလုပ္ျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္ရာ၏၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါး ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ရာ၏၊ စိတ္ သေဘာထား ေကာင္းစြာ ေျဖာင့္မတ္ရာ၏၊ ဆိုဆံုးမလြယ္ရာ၏၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ရာ ၏၊ သူတစ္ပါးအေပၚ ေထာင္လႊားေသာ မာန္မာနမရွိရာ။

၄။ ေရာင့္ရဲလြယ္ရာ၏၊ ေမြးျမဴလြယ္ရာ၏၊ နည္းပါးေသာ အမႈကိစၥရွိရာ၏၊ ေပါ့ပါးေသာ အသက္ေမြးျခင္း ရွိရာ၏၊ ျငိမ္သက္ေသာ ဣေႁႏၵရွိရာ၏၊ အရာရာ၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ရဲရင့္ေသာ ဉာဏ္ပညာရွိရာ၏၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး သံုးပါးလံုး ႐ုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္းမႈ မရွိရာ၊ ဒါယကာတို႔၌ တြယ္တာမက္ေမာမႈမရွိရ။

၅။ ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႔႐ႈတ္ခ်အပ္ေသာ တစံုတစ္ခုေသာ မေကာင္းမႈကို အနည္း ငယ္မွ်ေသာ္လည္း မျပဳမလုပ္ရာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ကိုယ္၏ခ်မ္း သာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစကုန္သတည္း၊ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစ ကုန္ သတည္း၊ ေဘးရန္ ဥပဒၵေဝါ မရွိၾကပါေစကုန္သတည္း။

၆။ အၾကြင္းမရွိ အလံုးစံု ထြက္သက္ ဝင္သက္ရွိေသာ သတၱဝါ၊ ထင္ရွားရွိေသာ သတၱဝါ၊ ထိတ္လန္႔ တတ္ေသာ သတၱဝါ၊ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ေသာ၊ သတၱဝါ၊ ရွည္ေသာ သတၱဝါ၊ တိုေသာ သတၱဝါ၊ ပုကြေသာ သတၱဝါ၊ မတိုမရွည္ေသာ သတၱဝါ၊ ႀကီးေသာ သတၱဝါ၊ ငယ္ေသာ သတၱဝါ၊ မႀကီးမငယ္ေသာ သတၱဝါ၊ ဆူေသာ သတၱဝါ၊ ၾကံဳေသာ သတၱဝါ၊ မဆူမၾကံဳေသာ သတၱဝါ။

၇။ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေကာင္းေသာ သတၱဝါ၊ မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ေကာင္းေသာ သတၱဝါ၊ အေဝး၌ေနေသာ သတၱဝါ၊ အနီး၌ေနေသာ သတၱဝါ၊ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚျပီးေသာ သတၱဝါ၊ ျဖစ္ဆဲတည္ေနေသာ သတၱဝါ၊ ဤအလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာျခင္း ရွိၾကပါေစကုန္သတည္း။

၈။ တစ္ေယာက္ေသာသူက တစ္ေယာက္ေသာသူကို အမ်က္မထြက္ပါေစလင့္၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အမႈကိစၥ၌ တစ္ေယာက္ေသာသူက တစ္ေယာက္ေသာသူကို ညႇဥ္းဆဲခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ ကာယကံ ဝစီကံျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ခိုက္ရန္မ်က္ပြား အျငိဳးထားေသာစိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ္မွ မထီမဲ့ျမင္ မေအာက္ေမ့ပါေစလင့္၊ အခ်င္းခ်င္း၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို အလိုမရွိပါေစလင့္။

၉။ အမိသည္ မိမိရင္ေသြးျဖစ္ေသာ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သားငယ္ကို အသက္အတြက္ေၾကာင့္ အဖန္တလဲလဲ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ ဤနည္းအတူ သာလွ်င္ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔၌ အတိုင္းအရွည္မရွိေသာ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားေစရာ၏။

၁ဝ။ ကာမဘဝတည္းဟူေသာ ေအာက္ေလာက၌ လည္းေကာင္း၊ ႐ူပဘဝတည္း ဟူေသာ အလယ္ေလာက၌ လည္းေကာင္း၊ အ႐ူပဘဝတည္းဟူေသာ အထက္ ေလာက၌ လည္းေကာင္း၊ ဤေလာကသံုးပါးတို႔၌ ပိုင္းျခားလြတ္ကင္း က်ဥ္း ေျမာင္းျခင္းလည္းမရွိ ကိုယ္တြင္းေဘးရန္ လည္းမရွိ အပေဘးရန္လည္းမရွိ အတိုင္းမသိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေသာ ေမတၱာစိတ္ကိုလည္း ပြားေစရာ၏။

၁၁။ ရပ္ေနစဥ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြားေနစဥ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထိုင္ ေနစဥ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လဲေလ်ာင္းေနစဥ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မအိပ္ မငိုက္သမွ် ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ႀကီး၌ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္၍ ေနထိုင္ျခင္းကို ''ျမတ္ေသာေနထိုင္ျခင္း'' ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ ေဟာေတာ္မူ ကုန္၏။

၁၂။ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းအားထုတ္ ျပဳလုပ္ေသာသူသည္ အျမင္ေဖာက္ ျပန္ မိစၧာဉာဏ္သို႔ မကပ္မေရာက္ေသာေၾကာင့္ ေလာကုတၱရာသီလ ရွိသည္ ျဖစ္၍ မဂ္ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုျပီးလွ်င္ ဝတၳဳကာမ ကိေလသာကာမတို႔၌ တပ္မက္ေမာျခင္း ကင္းေသာေၾကာင့္ ေနာက္တဖန္ အမိဝမ္းတြင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း သို႔ ဧကန္မေရာက္ေတာ့ၿပီ။

ေမတၱသုတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္ၿပီး၏။

ေမတၱာသုတ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္း အက်ိဳး
ေမတၱသုတ္ေတာ္ကို အျမဲမျပတ္ သရဇၥ်ာယ္ေလ့ရွိသူတို႔မွာ အပေလာက ပေယာဂ အေျခာက္အလွန္႕ ခံရျခင္း၊ အနာေရာဂါ ကင္းျခင္း၊ အိပ္မက္ဆုိး၊ နိမိတ္ဆိုး၊ အတိတ္ဆုိးမ်ား မေတြ႕ၾကံဳရျခင္း၊ လူ၊ နတ္ အမ်ား ခ်စ္ခင္ၾကျခင္း၊ အဆိပ္လက္နက္ မစူးရွျခင္း၊ ရူးသြပ္ေသာ ေ၀ဒနာ ကင္းျခင္းမွ စ၍ ျဗဟၼာဘံုေရာက္သည္အထိ အက်ိဳးေပးႏုိင္စြမ္းရွိေလသည္

၀ိဇၨာရွစ္ပါး




ထူးထူးျခားျခား သိျမင္ေသာဉာဏ္ကို ၀ိဇၨာဉာဏ္ဟု ေခၚသည္။ ၎၀ိဇၨာဉာဏ္သည္ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သည္။ -

၁။ ပုေဗၺနိ၀ါသာနုႆတိဉာဏ္ေတာ္ေရွးေရွးေသာ ဘ၀မ်ားစြာတုိ႔၌ ျဖစ္ခဲ့ဖူး ေနခဲ့ဖူးသည္တို႔ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ စၾက၀ဠာကမၻာအနႏၱတို႔၌ ေတြ႕ၾကံဳခံစားဖူးေသာ ခႏၶာအမ်ိဳးအမည္အားလံုးကို သိျမင္ေတာ္မူ၏။


၂။ ဒီဗၺစကၡဳဉာဏ္ေတာ္နတ္တို႔၏ မ်က္စိကဲ့သို႔ျဖစ္ေစ၊ နတ္တုိ႕၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္၍ျဖစ္ေစ ေ၀းေသာ အရပ္တုိ႔၌ တည္ရွိၾကေသာ ၾကီးမား၊ ေသးငယ္ေသာ အရာ၀တၳဳအားလံုးတို႔ကို ရွင္းလင္း ျပတ္သားစြာ သိျမင္ႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊

ယင္းဉာဏ္ေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စၾက၀ဠာ ကမၻာအနႏၱတို႔၌ ရွိၾကေသာ ထုိထုိသတၱ၀ါ၊ စုေတခါနီး သတၱ၀ါ၊ ပဋိသေႏၶေနျပီးစ သတၱ၀ါ၊ ျဖစ္လတၱံ႕ေသာ သတၱ၀ါအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ၎သတၱ၀ါ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ ကုသလုိလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတုိ႔ကို သိျမင္ေတာ္မူ၏။


၃။ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ေတာ္အာသေ၀ါတရားတို႕ အၾကြင္းမဲ့ ကုန္ရာကုန္ေၾကာင္းျဖစ္သာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္၊

အာသေ၀ါတရား ဟူသည္ အရက္ကဲ့သုိ႔ မွားယြင္းေစတတ္၏။ အာသေ၀ါတရားေလးပါးရွိရာတြင္ ကာမာသ၀ က တပ္မက္ဖြယ္မဟုတ္ေသာ သခၤါရတရားမ်ားကို တက္မက္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးတတ္၏။ ဘ၀ါသ၀ က ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ မဟုတ္ေတသာ သခၤါရတရားတို႔ကို ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးတတ္၏။ ဒိ႒ာသ၀ က အမွန္ကို အမွား၊ အမွားကို အမွန္အျဖစ္ ျမင္တတ္၏။ အ၀ိဇၨာသ၀ က အမွားကို အမွန္၊ အမွန္ကို အမွား အျဖစ္ ျမင္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္တတ္၏။ အမွားကို အမွားအျဖစ္၊ အမွန္ကို အမွန္အျဖစ္ မျမင္ေအာင္လည္း ဖံုးတတ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ အာသေ၀ါတရားေလးပါးတို႔ကို ၀ါသနာႏွင့္အတကြ အၾကြင္းမဲ့ကုန္ေအာင္ ပယ္ေတာ္မူ၏။


၄။ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတာ္ရုပ္ - နာမ္သေဘာတရားတုိ႔၏ မျမဲျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ အစိုမရျခင္းကို ကြဲကြဲျပားျပား ရူျမင္တတ္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ခႏၶာကိုယ္၌ ရုပ္ႏွင့္ နာမ္သာရွိသည္။ ရုပ္ နာမ္ဟူသမွ်သည္လည္း ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ပ်က္စီးေသာ သေဘာရွိ၍ အျမဲမရွိ၊ အျမဲမျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အတြက္ ဆင္းရဲ၏။ မိမိျဖစ္ခ်င္သည့္အတုိင္း မျဖစ္ဘဲ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္ကာ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းၾကာင့္ မိမိအလုိက်မျဖစ္၊ အစိုးမရ ဟု ျမင္ေတာ္မူ၏။


၅။ မေနာမယိဒၶဉာဏ္ေတာ္မိမိ၏ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း၌ မိမိႏွင့္ တူေသာ ကိုယ္ပြားတစ္ခုကို စိတ္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ပါဒကစ်ာန္ကို ၀င္စားျပီးေနာက္ ျဖစ္လာေသာအခါ ေနာက္တစ္ဖန္ ပါဒကစ်ာန္ကို ၀င္စားျပီးလွ်င္ မိမိ၏ ပကတိကိုယ္ခႏၶာကို မပယ္ေဖ်ာက္ဘဲ မိမိႏွင့္ အလားတူ ကိုယ္တစ္မ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူႏုိင္၏။


၆။ ဣဒၶိ၀ိဉာဏ္ေတာ္ေျမလွ်ိဳ မိုးပ်ံျခင္း စေသာ တန္ခိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ အနည္းကို အမ်ား၊ အမ်ားကို အနည္းျဖစ္ေအာင္၊ အနီးကို အေ၀း၊ အေ၀းကို အနီးျဖစ္ေအာင္၊ ဖံုးကြယ္ေနသည္ကို ထင္ရွားေအာင္၊ ထင္ရွားသည္ကို ဖံုးကြယ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းႏုိင္၏။ ေျမထုတြင္းသို႔လည္း ငုပ္လွ်ိဳးႏုိင္၏။ မုိးေပၚသို႔လည္း သြားလာေနထုိင္ေလ်ာင္းစက္ႏုိင္၏။ အလုိေတာ္ရွိရာ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳၚကိုလည္း ဖန္ဆင္းေတာ္မူႏုိင္၏။


၇။ ဒိဗၺေသာတဉာဏ္ေတာ္နတ္တုိ႔၏ နားကဲသို႔ျဖစ္ေစ၊ နတ္တို႔၏ နားထက္ သာလြန္၍ျဖစ္ေစ ေ၀းေသာအရပ္၌ ေျပာဆုိၾကေသာ က်ယ္ေသာအသံ၊ တုိးညွင္းေသာအသံ စေသာ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၾကားသိႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ စၾက၀ဠာအနႏၱ၌ ရွိၾကေသာ သတၱ၀ါတုိ႔ေျပာဆုိေနၾကေသာ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၾကားသိေတာ္မူႏုိင္၏။


၈။ ေစေတာပရိယဉာဏ္ေတာ္သူတပါးတုိ႔၏ စိတ္ကူး အၾကံအစည္ အားလံုကို ပုိင္းျခား၍ သိႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္၊

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ အဇၥ်တၱသႏၱာန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ စိတ္ကူးအၾကံအစည္အားလံုးကို သိျမင္ေတာ္မူ၏။

ျပည္ေထာင္စု ၿမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာနမွထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္မ်ား စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။