၁။ ဉာဏ္ကိုလႊာသံုးပါ။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေတာမေဟာသဓဇာတ္မွာ ေကဝဋ္ပုဏၰားႀကီးနဲ႔ ပညာျပိဳင္တဲ့အခန္းကိုၾကည့္...
ႏွစ္ႏိုင္ငံ တိုက္ပြဲျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ လူေတြအသက္ကို ငဲ့ကြက္ျပီး စစ္မတိုက္ဘဲ ႏွစ္ဖက္ႏိုင္ငံက ပညာရွိတဦးစီ လူပံုအလယ္တြင္ထြက္ျပီး စကားစစ္ထိုးပြဲလုပ္မယ္။ ႏိုင္တဲ့လူကို ရႈံးတဲ့လူက လူပံုအလယ္မွာ ရွိခိုးရမယ္... ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ဉာဏ္ဆင္တယ္။ တဖက္က အဟုတ္မွတ္ျပီး သေဘာတူလက္ခံလိုက္တယ္။
ဗိုလ္ပံုအလယ္ အေတာ္ေဝးေဝးက ေက်ာက္ခံုႀကီးႏွစ္ခုေပးတက္၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္မိၾကေတာ့ ဘာအေမးပုစၧာမွ ေမးတာမဟုတ္ဘူး။ ေကဝဋ္ပုဏၰားႀကီး ေလာဘႀကီးမွန္းသိလို႔ ဉာဏ္ကစားျပီး
ပုဏၰားႀကီး...အေကာက္တေထာင္ရွိတဲ
ဒီေတာ့ ေလာဘရမၼက္ႀကီးတဲ့ ေကဝဋ္ပုဏၰားႀကီးက ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔--
ဘယ္ေတြ႔ဖူးမလဲ၊ သင့္မွာရွိလို႔လား-ဆိုေတာ့ မေဟာသဓက ရွိတာေပါ့၊ ေဟာဒီမွာ-ဆိုျပီး သိုရင္းအက်ႌထဲမွာ ႀကိဳတင္ဝွက္ယူလာတဲ့ အေကာက္တေထာင္ရွိတဲ့ ပတၱျမားကိုျပတယ္။ ဒီေတာ့ ေကဝဋ္ပုဏၰားႀကီးဟာ ပတၱျမားကို အငမ္းမရယူၾကည့္ဖို႔ လုပ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီအခ်ိန္မွာ မေဟာသဓာက ပတၱျမားကို ျပသလိုလိုနဲ႔ လက္ၾကားထဲက ေလွ်ာခနဲ ေက်ာက္ခံုေပၚကို လႊတ္ခ်လို္က္တယ္။ ဒီမွာတင္ ေလာဘႀကီးတဲ့ ပုဏၰားႀကီးဟာ ပတၱျမားကို ကုန္းျပီးေကာက္တယ္။ ဒီေတာ့ မေဟာသဓက ဘာလုပ္သလဲ။
ပုဏၰားႀကီးရဲ႔ေခါင္းကို လက္နဲ႔ ဖိႏွိပ္ထားျပီ..အို..အသင္ပုဏၰား
အမွန္ေတာ့ ပုဏၰားႀကီးက ကန္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။ ပတၱျမားကုန္းေကာက္တာ။ ဒါကိုပဲ အေလာင္းေတာ္က အတင္းဖိထားျပီး ေအာ္ေျပာခဲ့တာ မဟတု္လား။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဖိလိုက္သလဲဆိုရင္ ပုဏၰားႀကီးရဲ႔ နဖူး ပြန္းပဲ့ျပီး ေသရြာပါဒဏ္ရာႀကီးေတာင္ ျဖစ္သြားေရာ မဟုတ္လား။
အဲဒီဇာတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၾကည့္၊ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ သိပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ႀကီးမ်ား ဉာဏ္ေကာင္းပံု၊ ဉာဏ္ကို လႊာသံုးပံု ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ မုသားလား၊ လိမ္ညာလုပ္ၾကံတာလား။ လူအမ်ားရဲ႔အသက္ ေသမွာစိုးတဲ့အတြက္ ေလာဘႀကီးတဲ့ ပုဏၰားအိုႀကီးကိုပဲ ပညာေပးလိုက္တာ။ ဒါဟာ ဥပါယ္တံမ်ဥ္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကံေကာင္းခ်င္သူမ်ား ဉာဏ္ကိုလႊာသံုးတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
၂။ အမ်က္ေဒါသထြက္ျခင္းကို အျမဲေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ လိုပါသည္။
၃။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ အျမဲအားထုတ္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။
ကိုယ္မႈ ႏႈတ္မႈ စိတ္မႈ သံုးမ်ိဳးစလံုး ေကာင္းမြန္စင္ၾကယ္ေစဖို႔ အျမဲႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ပါ။ ၄။ ခင္ပြန္းႀကီး ၁၀-ပါး မျပစ္မွားပါနဲ႔။
ခင္ပြန္းႀကီး ၁၀-ပါး၁။ ဘုရား
၂။ ပေစၥကဗုဒၶါ
၃။ ရဟႏၲာ
၄။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ႀကီး အဂၢသာဝက
၅။ အမိ
၆။ အဘ
၇။ အေလးအျမတ္ျပဳအပ္ေသာ ဆရာ၊ အက်င့္သီလ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံု ဂုဏ္ႀကီး၍ ရိုေသသင့္သူမ်ား
၈။ လမ္းမွန္ကို ေျဖာင့္္မွန္စြာ သြန္သင္ေပးအပ္ေသာဆရာ
၉။ ပစၥည္းေလးပါး ဒါယကာ (ေပးကမ္းဖူးသူ)
၁၀။ တရားေဟာပုဂၢိဳလ္
ခင္ပြန္းႀကီး ၁၀-ပါးကို ပူေဇာ္လွ်င္
၁။ ကိုယ့္အရပ္ေဒသကေန အရပ္တပါးကို သြားတဲ့အခါမွာ အစားအစာ မရွားပါဘူး။
၂။ ေရာက္ရာအရပ္မွ အပူေဇာ္ခံရတယ္။
၃။ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး မႏွိပ္စက္ႏိုင္ဘူး။
၄။ မ်က္ႏွာျမင္ရင္ ခ်စ္ခင္ေစတယ္။
၅။ လူပံုအလယ္မွာ ရဲရင့္ေစတယ္။
၆။ ကိုယ့္ရဲ႔ဂုဏ္သတင္း ပ်ံပလြင့္ေစတယ္။
၇။ အျခံအရံ အျမဲမျပတ္ရွိတယ္။
၈။ ဆင္၊ ျမင္း၊ ကၽြဲ၊ ႏြား ေပါမ်ားျပီး သား၊ သီးႏွံ မပ်က္စီးဘူး။
(စီးပြားေရးေကာင္းမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ)
၉။ မေတာ္တဆ ေတာင္ေခ်ာက္ကမ္းပါး က်မယ္ဆိုရင္ ေဆာက္တည္ရာ ရႏိုင္တယ္။
၁၀။ သားေတြ သမီးေတြနဲ႔ အေျခအျမစ္ႀကီးက်ယ္ႏိုင္တယ္။
၅။ စကားအရာ အဂၤါ ၁၀-ပါး နားလည္ပါ။
၁။ ေျပာခ်ိန္ ေျပာခြင့္သင့္မွ ေျပာဆိုရမယ္။၂။ ဟုတ္မွန္တဲ့စကားကိုသာ ေျပာရမယ္။
၃။ တရားနဲ႔စပ္လ်ဥ္းတဲ့ စကားကိုပဲ ေျပာရမယ္။
၄။ အက်ိဳးနဲ႔စပ္လ်ဥ္းတဲ့ စကားကိုပဲ ေျပာရမယ္။
၅။ ခ်စ္စဖြယ္စကားကိုသာ ေျပာရမယ္။
၆။ ျပံဳးရႊင္ျခင္းကို ေရွးဦးစြာျပဳျပီးမွ ေျပာဆိုရမယ္။
၇။ မပိုမလို ခ်င့္ခ်ိန္ျပီးမွ ေျပာရမယ္။
၈။ အေဆာတလ်င္ မေျပာဆိုရဘူး။
၉။ ျမိဳ႔ႀကီးသူ ျမိဳ႔ႀကီးသားေတြရဲ႔ ဓေလ့ထံုးစံကို လိုက္ျပီး ေျပာရမယ္။
၁၀။ သန္႔ရွင္းေသခ်ာတဲ့ အသံနဲ႔ အကၡရာ ႒ာန္ကရိုဏ္းက်နေအာင္ ေျပာဆိုတတ္ရမယ္။
၆။ ဘုရားရွိခိုးပါ။
ဘုရားရွိခိုးလွ်င္---၁။ သူတပါးတို႔ ရွိခိုးခံထိုက္ျခင္း။
၂။ စိတ္၏ ရဲရင့္တည္ၾကည္ျခင္း။
၃။ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ သုဂတိဘဝကိုရျခင္း။
၄။ ေနာင္ ဘုရားႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ သစၥာေလးပါးကို သိလြယ္ျခင္း။
၅။ အမ်ိဳးျမတ္ျခင္း။
၆။ သူတပါးတို႔ အ၇ိုအေသျပဳခံရျခင္း။
၇။ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ေသာ ကိုယ္အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၈။ အဆင္းေကာင္းျခင္း။
၉။ ကိုယ္အနံ႔ေမႊးျခင္း။
၁၀။ ခံတြင္းနံ႔ ေမႊးျခင္း။
၁၁။ ႀကီးက်ယ္ေသာ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၂။ နက္နဲေသာဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၃။ ထက္ေသာဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၄။ လ်င္ျမန္ေသာဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၅။ ရႊင္ေသာဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၆။ ဆန္းၾကယ္ေသာဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၇။ စကားေကာင္းကို ဆိုႏိုင္ျခင္း။
ေဇယ်တု သဗၺမဂၤလံ
လင္းေရာင္တင္
(ဂမၻီရ ၂၀၀၄-၇)
No comments:
Post a Comment